24 mei 2019
Mijn tijd in India zat er op. Tijd voor het volgende avontuur. De vraag waar de volgende bestemming zich moest bevinden spookte meermaals door het hoofd.

Uiteindelijk besloot ik dat het Laos zou moeten worden. Tussen India en Laos ligt: Thailand. In Chiang Mai heb ik het reuze naar de zin gehad. Dus leek het mij een prima regeling (met mijzelf) om ook nog even in Chiang Mai bij te komen van alle tandheelkundige beslommeringen. Zo gezegd, zo gedaan.
Kon voor weinig een ticket boeken van Delhi, via Bangkok, naar Chiang Mai waar ik het Star Hotel weer geboekt heb voor een paar nachten.

Vliegen is niet altijd veilig voor je maag

Ik had een nachtvlucht via NokAir geboekt, maar het eerste deel van de reis werd uitgevoerd door Nok Scoot. Vast family :).
Voor de reis had ik een premium seat geboekt en een maaltijd. Bij de prijsvechters zit je in een standaard stoel altijd met je knieën in je nek, dus ik betaalde graag iets meer. (achteraf bleken de plaatsen ruim bemeten)

Het inchecken ging gelukkig goed, want ik had een heleboel zooi, uit mijn koffer gefilterd en achtergelaten/weggegooid in het hotel.
Alleen mijn handbagage, voorheen ruimbagage, was wat groot en zwaar uitgevallen, maar die hield ik wijselijk verscholen onder de incheckbalie.

Bij de boardinggate viel het me eigenlijk pas op dat ik maar 1 boardingpas had ontvangen, alleen voor het deel richting Bangkok.
Natuurlijk heb ik navraag gedaan en kreeg te horen dat ik in Bangkok opnieuw moest inchecken ( self-service noemen ze het). Ik zou in Bangkok worden opgevangen en door het systeem worden begeleid. Pfff. ik gerustgesteld.

In het vliegtuig aangekomen bleek ik een standaardplek te hebben. Ja, maar daar heb ik niet voor betaald. (dacht ik)
De purser was allerliefst. Checkte en recheckte. Keek op mijn ticketbevestiging, snapte er zelf ook niks van, maar gaf mij toch maar een premium seat. Er was namelijk plek zat in het vliegtuig. Wie vliegt er ook om 3 uur ‘s-nachts. Stelletje gekken 🙂 🙂 .
En…. zei ik, ik wil ook mijn maaltijd hebben. Tuurlijk, wordt geregeld.

Voedselvergiftiging?

Eenmaal stabiel in de lucht kreeg ik eigenhandig van de purser mijn maaltijd, noodles met kip, aangereikt. En een flesje water.
Bijzonder was het allemaal niet, maar ….. om 3.30 ligt de kok nog te pitten, dus kant-en-klaar.

Ik was nauwelijks uit het vliegtuig gestapt of ik voelde het “dun langs de broek”, en rennen hielp niet meer.
Geleerd van de vorige vluchten had ik een verschoninkje in mijn handbagage.
Verdere details zal ik jullie besparen, maar ik wil wel meegeven dat ik er 2 dagen last van heb gehad, gepaard gaande met een behoorlijke koorts.

Voor mijn vertrek had nicht Tamara – verpleegster – mij ingefluisterd dat mijn lijfsdrank Cola bijzonder goed hielp tegen deze ongemakken. Nu kon ik weer legaal zondigen. Binnen no-time was ik daardoor hersteld.

Achteraf bleek dat ik alleen voor het tweede gedeelte van mijn vlucht – Bangkok => Chiang Mai voor een premium Seat en een maaltijd had betaald. M.a.w: boontje komt om zijn loontje 🙂 .

Frozen shoulder

26 mei 2019
Zoals jullie weten ben ik al tijden bezig bij de fysio om mijn schouder te behandelen. Het heeft enigzins geholpen, maar ik ben nog niet pijnvrij en zeker nog niet volledig “mobiel”.

Op YouTube vond ik een video over de behandeling van Frozen Shoulders door Mr. Suwat, verbonden aan het “Thai Traditional Medicine Research & Development Institute”. En jawel, gevestigd in Chiang Mai.
Gelijk een afspraak gemaakt en kon vandaag gelijk terecht. Ze zijn 1,5 uur met me bezig geweest. Nou, ik kan je vertellen, het is GEEN pretje. Wat heeft die man me pijn gedaan. En het is nog niet over.
Ik mag nog zeker 2 -3 keer terugkomen. Dan moet het zijn vruchten hebben afgeworpen. We gaan het zien.

Al met al wordt het zo wel een pijnlijke wereldreis.

“Een waar gebeurde droom”

27 mei 2019
Doorgaans ben ik na pakweg 10 seconden nadat ik wakker word mijn droom alweer vergeten. Maar deze ….

“Tegen het einde van mijn slaapcyclus werd ik me bewust van de volgende droom:

Samen met mijn ouders, mijn zusje en Riet, verbleven we in een appartement aan de Merelstraat.
Ik was een jongeman en op dat moment in de woonkamer. Mijn zusje als jonge blom, met de vlechten nog in het haar en een vooroorlogse bril.
Mijn ouders een stuk jonger uiteraard, en Riet ook ietsje.

Ik was op de hoogte dat er bij de buren iets aan de beglazing zou gebeuren waarbij een hoge kraanwagen zou worden ingezet. Op het balkon stonden een paar blauwe opbergboxen.
Aan de galerijzijde stond de kraanwagen rustig te wachten tot het aan de beurt was zijn taak te verrichten. Niks aan de hand.
Aan de balkonzijde verscheen plotsklaps ook een kraanwagen, maar van het kaliber “we komen de boel eens even grondig slopen”.

De arm van de “balkon kraanwagen” begon te zwiepen en beukte een paar keer op de balustrade en op de blauwe boxen. Er ontstond een gat bij de buren waardoor ik in hun woonkamer kon kijken.
De kraanwagen bleek ook nog een bak te hebben met van die haaientanden. Die beukte nog harder op de balustrade. Met enige snelheid brak het balkon af. De voorgevel verdween. De muren in huis werden kaal.
Ik riep keihard om mijn zusje. Joan, Joan. Ze moest die kamer uit. Ik moest haar redden. Ik greep haar hand vast en sleurde haar de kamer uit. Samen richting de galerij.
Mijn ouders en Riet waren in de keuken aan de galerijzijde en moesten zichzelf maar even zien te redden.”

Wat er daarna gebeurde….. Hoe het afliep? Ik werd toen wakker. Helaas.
Wie weet morgen een vervolg. 🙂 🙂
Vaststaat dat we beiden – Joan en ik – in het werkelijke leven “groot” zijn geworden. Mijn ouders genieten/genoten een respectabele leeftijd. En Riet, strong as ever.

En de realiteit is: Als er iemand gered moet worden dan ben ik dat doorgaans. Joan is heel georganiseerd. Ik ben de opportunist.

Scooter/motorbike huren

29 mei 2019
Chiang Mai is een prima plek om je per scooter te verplaatsen. Het verkeer is, in tegenstelling tot India, redelijk goed georganiseerd. Automobilisten rijden uiterst voorzichtig en de wegen zijn van goede kwaliteit.

Op elke hoek van de straat is er wel een verhuurbedrijf voor scooters en motoren te vinden.
Mijn ervaring van mijn vorige verblijf in Chiang Mai met ‘Bamboo Bikes’ was voor mij reden om daar weer heen te gaan.
Door de eigenaren, waar ik voorgaande keren een praatje mee had gemaakt, werd ik hartelijk ontvangen. Herkenning.

Ik kon niet dezelfde, nieuwe, scooter krijgen want die was blijkbaar verhuurd, maar wel één uit dezelfde categorie. Een oud barrel viel mij ten deel. Hmmm, ik was natuurlijk niet echt blij. Maar goed, een scooter is een scooter, en ik was er niet voor een schoonheidswedstrijd.
Na ongeveer 1,5 km heb ik rechtsomkeer gemaakt. Terug naar Bamboo Bikes. Het stuur was niet goed uitgelijnd, waardoor het sturen een beetje onzeker/onvoorspelbaar was. De klusjesman kwam met één of ander leuterverhaal en dat er niets aan de hand was. De eigenaar constateerde eveneens dat het stuur niet recht stond en gaf mij dus gelijk. Ik kreeg een nieuwe scooter. Scooter 2.

Scooter 2 reed goed, maar….. de kilometerteller deed het niet. En van de helm die ik had meegenomen deed de sluiting het niet goed.
Bij mijn volgende bezoek, een dag later, vertelde de klusjesman me dat het allemaal niet zo erg was. Het was niet ongebruikelijk dat de snelheidmeter het soms wel en soms niet deed. ???? En de helm, daar doen we een elastiekje om de sluiting heen. Zie je wel, allemaal zo opgelost.
De mensen die me een beetje kennen weten dat ik op zo’n moment, ondanks mijn zeer ontspannen leven, in de “je kunt verbranden met je geleuter”-stand stond.
Ik heb een nieuwe helm gepakt en de eigenaresse bood me een andere scooter aan. Scooter 3.

De volgende dag zat ik te eten, recht tegenover Bamboo Bikes, en zag ik de eigenaar aan komen rijden. Ik heb hem gevraagd te stoppen en hem mijn irritaties/onvrede overgebracht. Met dank voor mijn feedback vervolgde hij zijn weg.

De volgende dag toch nog even bij hen langs gereden. Het knopje van mijn richtingaanwijzer bleef steeds hangen. Heel irritant. Moest dus even aan de olie.
De eigenaar kwam onmiddellijk naar mij toe om zich te verontschuldigen en mij te melden dat hij later nog was teruggereden om mij een andere scooter aan te bieden. Die kreeg ik nu dan. Een upgrade naar een veel duurdere scooter. Weliswaar met wat schade, maar niet opvallend. En dat voor dezelfde prijs. Zolang ik maar wilde. Scooter 4.
Hé hé, eindelijk een scooter zonder problemen. Ga ik nog eens terug naar Bamboo Bike? Ik denk het niet.
Op hun website spreken ze over kwalitatief goede scooters. Nou, ik heb 4 “oude” scooters gekregen, slecht/niet gecontroleerd voordat ze verhuurd worden. En van de leuterverhalen van de klusjesman zakt mijn broek al helemaal af.

Verhuizen

30 mei 2019
Ik had het naar mijn zin gehad in het Star Hotel. Ruime kamer, alles wat een mens nodig heeft was/is aanwezig. Tot vandaag had ik geboekt. Ik was nog niet zover om verder de wereld in te trekken, dus mijn verblijf moest verlengd worden.

De prijzen van hotels die via Booking.com worden aangeboden wijzigen constant. Korting hier, korting daar.
Dus heb ik gisteren toch maar eens gekeken wat er aan aanbod was. Kon ik mijn verblijf in het Star Hotel verlengen tegen een beter prijsje?

Hé, toen zag ik een aanbod voor het Grand Hotel Romena. Zag er redelijk goed uit. Een grotere kamer dan het Star. Maar liefst 35m2.
Wijs geworden van eerdere ervaringen ben ik, voordat ik ging boeken, maar eens langs gereden om te kijken of de foto’s en de beschrijving ook daadwerkelijk klopten. Exact als de beschrijving.
Dus heb ik voor een paar dagen (5) geboekt. Rechtstreeks bij hen, zonder tussenkomst van Booking.com . Voor € 14,- per nacht, incl. ontbijt, was ik “onder dak”.

In de dagen/weken daarna heb ik mijn dagen vooral gevuld met:
– Naar de “schouderfluisteraar gaan. Veel pijn geleden; Heeft voor Thaise begrippen een aardig bedragje gekost; iets verbetert, maar nog niet over of pijnvrij.
– Naar de nightmarkets gaan. Een beetje wandelen, kijken en eten. Niks kopen, want ik heb al genoeg overvracht op mijn reizen.
– Elke dag de scooter opwarmen en een windrichting op rijden. Kijken waar ik uitkom, wat er te zien valt. En zo kom je plotsklaps bij een attractie of een shopping mall. Je parkeert je “stalen paard” en neemt een kijkje. Maakt wat foto’s en vervolgt daarna je weg. Ofwel verder naar het onbekende of terug naar het hotel.
– Restaurantjes bezoeken voor de lunch en diner. Er is zoveel lekkers te eten en een ieder maakt het op zijn/haar manier klaar. Heerlijk.

Het is tijd om te vertrekken

13 juni 2019
In mijn reisschema heb ik opgenomen een reis naar Laos. Van diverse zijden had ik gehoord dat je daar ECHT heen moet. Opkomend vakantieland, veel natuur, en vooral goedkoop.

Voor een redelijk bedragje kon ik mijn vlucht en hotel boeken.
Rechtstreeks vliegen was helaas niet mogelijk. Eerst uurtje vliegen naar Bangkok en van daaruit uurtje richting Vientiane, de hoofdstad.

Chiang Mai (voorlopig) achter mij latend.

Thailand (Deel 3)
Toch weer terug in Chiang Mai

23 juni 2019
Na aankomst in Chiang Mai heb ik toch maar even contact gezocht met Margriet, mijn geheime concu-travelagent. Ik heb nu even rust en ga me beraden, na ontvangst van haar reisplan, waar ik heenga en wanneer. Voorlopig zit ik voor weinig in een prima hotel. Ik heb mijn motorbike en kan overal heen, waar ik maar heen wil.

Dit keer een redelijk zware motorbike gehuurd zodat ik ook wat verder weg kan. Wat comfortabeler.

Eerste grote trip

25 juni 2019
Ik had gelezen over een mooie route richting het noorden. Door de bergen. “Maar” 165km, naar Phayao. Volgens Google een trip van zo’n 3 uur.
Voor de zekerheid wat ondergoed en tandenborstel meegenomen. In geval van ….. Je weet maar nooit. Bovendien zou er in en rond Phayao ook het een en ander te zien zijn, waaronder een waterval.

De reis duurte echter wat langer dan gepland. Google heeft het wel eens vaker dat het “op hol slaat” en je alle richtingen uitstuurt, behalve de goede.
Bovendien werd er een behoorlijk stuk aan de weg gewerkt, zodat hier en daar alleen stapvoets rijden mogelijk was. Een grote stofbende. Niet goed voor de gezondheid van de mens als je achter auto/bussen aan rijd.
Ik ben er uiteindelijk gekomen en besloot maar gelijk een hotelletje te boeken voor een paar euri’s. Ik had inmiddels wel een kont als een aap.

De volgende dag de omgeving verkend en naar de waterval. Zwembroek in de aanslag (ja ja, had ik meegenomen).
Nou, die waterval bleek inmiddels een klein straaltje te zijn. Zoveel water was er nog niet gevallen. Ik was ook de enige in het complex. Zelfs de stalletjes waren (nog) leeg.
Toen maar naar een Tempelcomplex gereden, boven op een berg. Ook niets te halen. Nog helemaal leeg. Ook hier was de verkoop van “rommel” niet op gang gekomen.
Na de lunch besloot ik daarom maar terug te rijden naar Chiang Mai. Weer een prachtige rit. Dit keer wat korter en sneller thuis.

Thailand (deel 4) Bangkok

26 juli 2019
Ik had me geestelijk verzet tegen een bezoek aan Bangkok. Een enorme en drukke stad. Als zovele andere, maar dan erger.

Een van de te bezoeken steden in Thailand moest Udon Thani worden. Van verschillende kanten gehoord dat het er erg leuk was. En minder bekend/bezocht door de horden toeristen.

Maar om Udon Thani te geraken moet je vanuit Malakka, via Penang en Bangkok vliegen. En ja hoor, geen aansluitende vluchten.
Dan toch maar naar Bangkok. Hebben we dat ook weer gezien. Het hotel dat ik geboekt had, het Maverick Ratchada Hotel had goede reviews en oogde niet zover van het vliegveld.
Uiteindelijk bleek het toch, filevrij, 40 minuten rijden. 26 juli 2019
Ik had me geestelijk verzet tegen een bezoek aan Bangkok. Een enorme en drukke stad. Als zovele andere, maar dan erger.

Een van de te bezoeken steden in Thailand moest Udon Thani worden. Van verschillende kanten gehoord dat het er erg leuk was. En minder bekend/bezocht door de horden toeristen.

Ook zo apart. Ik liep op de airport te zoeken naar een Pick-up point van de Grab-taxi. Kon ik helaas niet vinden.
Een prepaid-taxi meneer zag me lopen en bood me de rit aan. Natuurlijk ben ik er niet op ingegaan. Tenslotte, ik had meneer Grab besteld.
Alleen, meneer Grab kwam nogal wazig over. Tot 4 keer toe belde hij me met voor mij onduidelijke berichtgeving/vragen.

Op de Grab-taxi wachtend kwam de prepaid-taxi meneer wederom naar me toe, met de vraag hoeveel ik moest betalen. Hij wilde voor dezelfde 400 Bath mij ook wel rijden.
Eigenlijk geen vertrouwen hebben in de Grab-meneer heb ik het aanbod aanvaard en de Grab-taxi afbesteld. Snel werd er een chauffeur opgetrommeld.
Toch ….. ze arriveerden beiden vrijwel gelijktijdig op de afgesproken plek.

Maverick Ratchada Hotel

Een hartelijke ontvangst. Maar moest wel even een borg van 500 Bath cash aftikken (gaat overigens nergens over: pakweg € 14,- )
Het pin/creditcard apparaat weigerden mijn passen. Ik had niet genoeg cash op zak, dus ik gaf een voorschot op mijn verblijf voor 2 nachten.
Het was al laat in de avond, maar 7 Eleven, de landelijke vroegere Spar, is 24/7 geopend. Daar is ook altijd een pinautomaat. Even wat te eten en te drinken gehaald EN geld, zodat ik het hotel kon betalen.

Met de kamer was er eigenlijk niets mis. Met uitzondering van:
– de mottenballenlucht die er hing. Wat ze te verdoezelen hadden weet ik niet
– Het is goed dat ik alleen was, want het bed stond op wielen en was bereid de hele kamer rond te rijden
– de douche weer. Geen warm water hé. Maar de monteur deed wat dingetjes ( ik heb niet echt opgelet) en plaatste een nieuwe kraan, en hup, daar was het warme water weer. Een hartelijke ontvangst. Maar moest wel even een borg van 500 Bath cash aftikken (gaat overigens nergens over: pakweg € 14,- )
Het pin/creditcard apparaat weigerden mijn passen. Ik had niet genoeg cash op zak, dus ik gaf een voorschot op mijn verblijf voor 2 nachten.
Het was al laat in de avond, maar 7 Eleven, de landelijke vroegere Spar, is 24/7 geopend. Daar is ook altijd een pinautomaat. Even wat te eten en te drinken gehaald EN geld, zodat ik het hotel kon betalen.

China Town

27 juli 2019
Na het redelijke ontbijt heb ik de buurt lopend verkend. Erg veel viel er niet te beleven in de buurt. Althans niet wat ik gezien heb. De gebruikelijke markt met eten en “rommel”, de buurtwinkeltjes, de kleine bedrijfjes. Grote wegen, kleine steegjes, geen luxe woningen, maar meer de “ik wil hier niet wonen” huizen.

Ik had me voorgenomen de avond te gaan eten in de Food Market. Een tip van Tripadvisor, was een dagelijkse tour. Helaas, ik was te laat om me op te geven. Dus wilde ik op eigen gelegenheid gaan.
Maar …. er bleken meerdere Food Markets te zijn. Navraag bij de receptie leverde me niet het gewenste resultaat. Ze wisten het niet.
Wel kreeg ik het advies naar China Town te gaan en daar te eten. Op zich een prima idee, bedacht ik me.
Dus ik een taxi geboekt via GRAB. Het bleek een behoorlijk eind rijden te zijn en voor pakweg 450 Bath, inclusief de nodige files, had ik een koopje.

Wat ik in China Town meemaakte…. Met geen pen te beschrijven. Wat een volk. Wat een eten. Overal kraampjes. Mensen die in lange rijen rustig staan te wachten op een bordje van het een of ander. Ongelofelijk.
Ik kon aanvankelijk geen keuze maken wat ik zou eten. Eerst maar een paar kleine loempia’s naar binnen gewerkt. Om alvast te wennen zullen we maar zeggen.

Plotsklaps viel mijn oog op het woord “Jumbo” ( ik dacht ze komen al die mensen hier in China Town met een Jumbo Jet ophalen 🙂 🙂 ).

Nee, het ging hier om “Jumbo Lobsters”. Zeker niet goedkoop eten voor Thailand, maar het wachten was toch op een tafel. Samen met een papaya salade was het een goddelijke maaltijd.
Buikje rond gegeten, geen “pap” meer kunnen zeggen, terug naar het hotel. Uitbuiken.

Udon Thani

28 juli 2019
Tijd voor vertrek naar Udon Thani. Vanuit Bangkok ben je er met een uur en 10 minuten. Om de hoek dus :).
Ook zo’n plek van horen zeggen: “daar moet je heen. Leuk!!” Dus ik maar de stoute schoenen aangetrokken om maar eens een andere stad in Thailand te bezoeken. Even iets anders dan de plaatsen waar alle toeristen lyrisch van zijn.

Het Internationale vliegveld is niet veel groter dan een postzegel. Vlieg je te hard, dan zit je zo weer in Bangkok.
Via het hotel had ik een airport transfer, maar dat was wel even een dingetje voor ze me kwamen halen.
Met een kleine 10 minuten kon ik inchecken in het hotel. Prima hotel en plek om te verblijven. In een rustige buurt. Goed geregeld allemaal. De mensen zijn uitermate vriendelijk en knoopten al snel een praatje met mijn introverte ik 🙂 aan. Gezellig.

29 juli 2019
Rustig stadje was mijn eerste indruk. Om even te “ontgiften” van het drukke Bangkok. Het was maar schijn.
De wijk waar ik verbleef was inderdaad (erg) rustig. Maar het bleek een grote stad te zijn.
Aan de doorgaande weg bij het hotel de eerste de beste TukTuk aangehouden om me naar het bruisende centrum te brengen. Leuke markten, winkelcentrum, eetkraampjes. Alles is er te vinden.
Bij één van de kramen heb ik heerlijk vis (de naam weet ik niet) en papayasalade naar binnen gewerkt.

Wat Pa Phu Kon

Een rit van 125km naar een bijzonder tempelcomplex. Op aanraden van medewerkers van het hotel. Het zou een bijzondere plek zijn.

De man van één van de housemaids is TukTuk driver. Daarnaast heeft hij een “Van” voor dagtochten. Voor weinig kon je hem inhuren. Dus heb ik het maar gedaan. Je mot wat hé?

Het was sowieso een prachtige rit. Langs vele dorpen, bergwegen en de Mekong rivier. Hoewel vrij slecht Engels sprekend, wist de man veel te vertellen over de plekken waar we langs kwamen. Driekwart verstond ik niet goed, maar een beetje geluid, anders dan jankmuziek, is altijd welkom.

Alleen jammer dat het weer, naarmate we dichter bij onze “Wat” kwamen, steeds verslechterde. Daar aangekomen regende het dan ook. Maar goed, was maar kort.

Het was inderdaad een hele mooie “Wat”, anders dan ik tot nu toe gezien had. Natuurlijk is Buddha overal present, maar toch.
En een prachtig uitzicht over de uitgestrekte bossen. Zover je, ondanks de bewolking, kon kijken.

Als toetje reed de chauffeur ook nog naar een andere “Wat”. Aanzienlijk minder interessant, maar ….. het uitzicht over Laos en de Mekong was uitzonderlijk.

Voor het avondeten wist de goede man wel een leuke plek, vlak bij het hotel. Yammie, zoals ze hier zeggen. Een buffet met van alles en nog wat. Je moest het wel zelf grillen/koken. Voornamelijk vis heb ik naar binnen gewerkt. Fruit en ijs toe. Heerlijk.

30 juli 2019
Ik had nog niet veel van Udon Thani gezien, dus aan de chauffeur van gisteren gevraagd mij een sightseeing van de stad te geven. Met de TukTuk.

Nou, de stad is erg groot. Het is er gezellig en redelijk druk. Maar veel was er niet te zien. Ik had hem namelijk verboden alleen maar “Wat”-jes te bezoeken.

In het grote winkelcentrum heb ik de “werk”dag afgesloten in een Japans “eet maar raak” restaurant. Heerlijk.
Mijn TukTuk vriend heeft me gehaald en gebracht. Rust ……

Chiang Mai (again)

29 augustus 2019
Het is alweer een maand geleden dat ik iets op de website heb gemeld. Druk druk druk, lui lui lui.

Je zult je wel afvragen: “lekkere wereldreis. gaat hij weer terug naar Chiang Mai. Hij heeft zeker een Thaise schone aan de haak geslagen”.
Was het maar zo’n feest. Ja, er valt genoeg te zien/beleven, maar de (jonge)dames hier zijn slechts op zoek naar “De Bank van Holland”. Weg uit het armoedige bestaan. Lonen van 9.000 – 15.000 Bath ( omgerekend € 270,- resp. € 450,- ) is voldoende motivatie om op zoek te gaan naar een welgestelde “Farang” (verbastering van Foreigner).
Nou, daar ben ik snel mee klaar, want ik heb geen “Bank”. De enige bank die ik heb staat in de opslag.

Tijdens mijn voorgaande bezoeken aan Chiang Mai heb ik uiteraard wat mensen leren kennen. Thai en Farang.
Blijkbaar had ik een betrouwbaar gezicht, want ik werd via de Whatsapp door meerdere Thai benaderd om te komen praten (???) Aangezien praten geen pijn doet en niets kost, ben ik voor een paar tientjes weer richting Chiang Mai gevlogen.

Een van mijn contacten runt/runde een tweetal hotels. Ik mocht met een fikse korting (van 2100 Bath voor 800 Bath, incl. ontbijt) zoveel en zo lang snurken als ik maar wilde. Prachtig hotel en kamer. Goed ontbijt. Zeer aardig personeel. Ik heb er 2 weken doorgebracht. Maar ben uiteindelijk vertrokken. Naar …. mijn oude hotelletje.

Glen in het Hotelwezen???

Wat is er gaande? Mijn contact wilde met mij praten over het gezamenlijk overnemen van een hotel (het andere hotel dat hij runde) in Chiang Mai. De eigenaar wil er vanaf en de huidige huurder/pachter betaalt al geruime tijd geen huur/pacht meer. Het hotel lijdt elke maand weer verlies, omdat er eigenlijk geen management is, de prijzen veel te laag zijn en de kosten te hoog.
Onder bepaalde voorwaarden heb ik er wel oren naar. Alleen….. ik heb al aangegeven dat ik NIET ga investeren of grote leningen ga afsluiten. Het hotel zal eerst rendabel gemaakt moeten worden voordat ik er ook maar 1 cent in stop.
“Goed plan” , maar dat duurt dus nu al weken voordat er – voor zover ik weet – ook maar 1 stap gezet wordt. Zijn echtgenote, die jaren in NL gewoond heeft, is zo’n beetje mijn contactpersoon geworden.
Maar elke keer als ik een vraag stel, blijft het stil aan de andere kant van de lijn. Ik ben inmiddels gestopt met vragen.

Glen in Onroerend goed???

Nog zo’n ding. Dezelfde hotelmanager wil samen met mij de Nederlandse/Europese markt gaan bedienen als het gaat om de verkoop van land en onroerend goed.
Hij vertelde mij te kunnen beschikken over 26 RAI, ongeveer 41.600m2 . Deels al verkaveld en in een gebied wat de komende jaren zeer aantrekkelijk zal worden in verband met de komst van een vliegveld. Dus snelle waardestijging.
We zijn een hele zondag op pad geweest om van alles en nog wat te bekijken en met de verkopers te spreken. Reuze leuk en gezellig. Jammer dat het de gehele dag regende. Dat drukte enigzins de pret.
Ook nu weer gereutel binnenmonds, maar beweging zie ik niet. Vragen hierover worden ook nu weer niet beantwoord.

Glen als trainer ???

Een ander Thais contact stelde voor een school/opleiding te starten voor ondernemers. Net als zij zijn er heel veel Thai die een onderneming starten zonder kennis van zaken te hebben. De meesten, naar verluid zo’n 95%, overleven het eerste jaar niet. Daar wil ze graag wat aan doen.

Nou, dat paste precies in mijn straatje, want de Conn-X-e Academie was een gedachtenspinsel die hier heel veel van weg heeft.
Ik werd meegenomen naar de Universiteit van Lampang en had een gesprek met:
1. De professor die Business Administration doseert. Zijn gedachten zijn/waren, dat ik coaching on the job ga doen. Maar ….. hij wilde nu wel haast maken. Lag al te lang “op de plank” . Het is inmiddels 2,5 week geleden. Ook hier stilte. Een verzoek voor een hernieuwde afspraak bleef onbeantwoord.
2. De professor die het maken van koffie tot een project had verheven. Dit gebeurt volgens een geheel nieuw procedee, waardoor de kwaliteit van de koffie veel beter gereguleerd kan worden.
Bij het op de markt brengen van deze koffie wil(de) ze graag advies en begeleiding. Vind ik ook wel leuk om me hiermee bezig te houden.
Ook zij blijft, ondanks een verzoek, stil.

Wat is dat toch met die Thai?

Het antwoord is simpel: HELEMAAL NIETS.
In het westen zijn we heel gehaast. Alles moet direct. Alles moet snel en efficiënt.
De Thai daarentegen heeft daar helemaal niets mee. De gemiddelde levensverwachting van de Thai is zo’n 75 jaar. Ze moeten, omdat er geen sociaal vangnet hier is, hun hele leven werken. Het gemiddelde maandinkomen ligt op 9.300 Bath. Behoor je tot de middenklasse, dan moet je het doen met 15.000 Bath. (€ 270 resp. € 440) Geen vetpot. Dus waarom zouden ze zich haasten???

Daarnaast is ook “taal” en belangrijk element. Onze taal kent een andere betekenis toe aan bijvoorbeeld het woord “snel”. Voor ons betekent het “nu”, “morgen”, “de komende week”.
Voor de Thai betekent het vermoedelijk “binnen een jaar”. 🙂 🙂

In gesprekken die ik met andere Farang heb gehad ben ik in deze gedachte bevestigd en ben ik er op gewezen dat je er druk over maken niet goed is voor je hartritme.

Hoewel ik er de groots mogelijke moeite mee heb, ben ik druk doende mij los te maken van het “jachtige moeten”.
Ik heb alle tijd van de wereld. Ik hoef niet te werken voor inkomsten. Dus …. laat los Glen.

Een moment van bezinning en rust

2 september 2019
Het is goed afstand te nemen van het “jachtige moeten”. Inmiddels leun ik achterover m.b.t de projecten waar ik eerder over sprak.
Alleen in het project “trainingen” verzorgen zit momenteel beweging. De afspraak voor de eerstvolgende ontmoeting staat gepland voor a.s. donderdag. Of het een succes gaat worden moeten we maar afwachten.

Ik heb in ieder geval voor mezelf besloten het (weer) rustig aan te gaan doen. Ook de reisgekte even los te laten en gewoon in mijn hotel in Chiang Mai te blijven. In ieder geval tot rond de 26e september. Dan verloopt mijn visum.
En begin oktober ga ik naar Nepal. Wat ik in die tussenliggende periode en daarna ga doen heb ik nog niet scherp. Ga ik over nadenken.

Mobiliteit

Daar ik langere tijd hier in Chiang Mai blijf heb ik, met de hulp van één van mijn contacten, mezelf een scooter (Honda Click 125i, 3 jaar oud) aangeschaft. Ziet er als nieuw uit en kostte (maar) 24.000 Bath. Omgerekend een kleine € 700,- . Ga ik hier weg, dan kan ik het naar alle waarschijnlijkheid voor hetzelfde bedrag weer verkopen. En dan heb ik er toch een paar maanden plezier van gehad en geen kosten voor huur van een motorbike.

Ik heb daardoor gelijk kennis mogen maken met de ambtelijke Thaise molens. Nou ….. ze winnen het van NL. Veel gebeurt nog handmatig. Formuliertje hier, stempeltje daar, foto’s erbij etc. etc. Een paar dagen wachten op …. onze lieve heer weet het alleen. Dan weer wachten op de volgende “vulkaanuitbarsting”. Het goede nieuws is: na 2 weken is het dan toch voor elkaar en staat de motorbike op mijn naam.

Chiang Mai heeft mijn hart gestolen

Het is een heerlijk gevoel zo door de stad scheuren op mijn motorbike. Ook de langere afstanden voelen aan als een zegen. De wind in je gezicht, het zonnetje die schijnt. Heerlijk.

Ik zit in mijn heerlijke hotel, vlakbij het centrum. De markt om de hoek. Ik heb een goede deal met het hotel qua prijs. 500 Bath per nacht, incl. ontbijt. Oftewel ongeveer € 14,-. En daarvoor is alles betaald, incl. internet e.d.. Wie doet me wat.

Mijn dagelijkse bezigheden? Een ritje hier, een ritje daar. Een “klepje” hier een “klepje” daar.